การบังคับใช้กฎหมายภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างฉบับใหม่ในประเทศไทย

ในช่วงต้นปี 2563 ประเทศไทยได้นำระบบภาษีใหม่มาใช้ คือ พระราชบัญญัติภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง พ.ศ. 2562 แทนที่พระราชบัญญัติภาษีบ้านและที่ดิน พ.ศ. 2475 ฉบับเดิม แม้ว่าพระราชบัญญัตินี้จะมีผลใช้บังคับในวันที่ 13 มีนาคม 2562 แต่การชำระเงินจะยังไม่ครบกำหนดจนกว่าจะถึงวันที่ 1 มกราคม 2563

วัตถุประสงค์หลักของกฎหมายฉบับใหม่นี้คือการปรับปรุงระบบภาษีให้ทันสมัย ​​ส่งเสริมการใช้ที่ดินอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น และจัดเก็บภาษีได้อย่างมีประสิทธิผลมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีเป้าหมายที่จะเพิ่มรายได้ของรัฐและลดความเหลื่อมล้ำของรายได้

นอกจากการแทนที่กฎหมายเก่าแล้ว พ.ร.บ.ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างของประเทศไทยยังได้รวมและเสริมสร้างกรอบภาษีเดิม รวมถึงบทบัญญัติต่างๆ เช่น ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง พ.ศ. 2508 ประกาศคณะกรรมการบริหาร ฉบับที่ 156 พ.ศ. 2515 และพระราชกฤษฎีกากำหนดราคาเฉลี่ยที่ดินเพื่อการประเมินภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง พ.ศ. 2529 ไว้ด้วย

ภาษีนี้ใช้กับบุคคลและบริษัทที่เป็นเจ้าของที่ดิน อาคาร หรือสิทธิต่างๆ เหนือสิ่งปลูกสร้างดังกล่าว รวมถึงหน่วยคอนโดมิเนียม

ที่ดินไม่เพียงแต่ครอบคลุมแปลงที่ดินเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเนินเขาและทางน้ำ ในขณะที่อาคารรวมถึงบ้านพักอาศัย บ้านลอยน้ำ หรือโครงสร้างที่อยู่อาศัยอื่น ๆ เช่นเดียวกับหน่วยจัดเก็บสินค้าอุตสาหกรรมและเชิงพาณิชย์

ภาษีนี้จะต้องชำระเป็นประจำทุกปีที่สำนักงานเขตพื้นที่ โดยกำหนดชำระในเดือนเมษายนของทุกปี การคำนวณภาษีจะอิงตามมูลค่าประเมินอย่างเป็นทางการที่รัฐบาลกำหนดไว้

คุณลักษณะที่โดดเด่นของระบบใหม่นี้คือลักษณะก้าวหน้า ซึ่งคำนวณตามการใช้งานทรัพย์สิน ซึ่งแตกต่างจากอัตราคงที่เดิมที่ 12.5%

เป็นเรื่องที่น่าสังเกตว่ากฎหมายนี้ยังส่งผลต่อทรัพย์สินที่อยู่อาศัยที่เคยได้รับการยกเว้นภาษีด้วย

อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นสำหรับบางกรณี เช่น ผู้ซื้อบ้านและที่ดินครั้งแรกที่มีมูลค่าต่ำกว่า 50 ล้านบาท โดยมีเจ้าของจดทะเบียนอยู่ในทะเบียนบ้าน รวมทั้งเจ้าของบ้านที่มีทรัพย์สินมูลค่าต่ำกว่า 10 ล้านบาท ซึ่งจดทะเบียนอยู่ในทะเบียนเดียวกัน